شیوع پوسیدگی دندان در کودکان معلول ۱۲-۶ ساله استان گیلان

چکیده مقدمه: با توجه به اهمیت خاص برنامه ریزی برای بهداشت و پیشگیری در کودکان معلول به دلیل مسائل اجتماعی، اقتصادی، جسمی و پزشکی آنها، شناسائی و ارزیابی وضعیت سلامتی و بیماری های دهان و دندان در این افراد ضروریست. با توجه به تحقیقات قبلی رابطه بین تغذیه و پوسیدگی (دندان) دراین کودکان به علت بالا بودن dmft بهتر است بیشتر بررسی شود. هدف: بررسی شیوع پوسیدگی دندانی در کودکان معلول. مواد و روش ها: در این تحقیق از نوع توصیفی تعداد 82 کودک 12-6 ساله معلول (28 دختر و 54 پسر) مورد بررسی قرار گرفتند. تمام کودکان معلول تحت پوشش سازمان بهزیستی استان گیلان بودند و همه آنها مورد معاینه بالینی قرار گرفتند. متغیرهای مهم مورد بررسی عبارت بودند از وضعیت پوسیدگی و اکلوژن، سن، جنس، وضعیت و علت معلولیت بود. برای آنالیز داده ها از نرم افرار spss استفاده شد. نتایج: در کل نمونه ها میانگین dmft در دندان های دائمی 23/2، در دندان های شیری 25/4، در 12 ساله ها 4 و در 6 ساله ها 2/1 بود. میانگین dmft در کودکان آموزش پذیر36/2 و درکودکان تربیت پذیر07/3 بدست آمد. نتیجه گیری: شیوع پوسیدگی دندان در این کودکان نسبت به کودکان طبیعی بیشتر است که با بالارفتن سن و نیز معلولیت افزایش می یابد و میزان آن با نوع تغذیه و بهداشت ضعیف این کودکان رابطه مستقیم دارد.